Η ΡΑΜΙΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 2

Μία υπέροχη συλλογή φωτογραφιών με ανθρώπους του χωριού. Ασπρόμαυρες εικόνες, που παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή πιο αγνή αλλά περισσότερο δύσκολη.
  Αποτυπωμένη στο χαρτί, η χαρά, η λύπη και γενικά τα συναισθήματα αυτών των ανθρώπων σε μια ταραγμένη περίοδο, με μεγάλη φτώχεια, πολέμους, αλλά και αργότερα στην προσπάθεια τους να ανακάμψουν, με μαζικό ξενιτεμό και εκείνους που έμειναν πίσω να το παλέψουν στον τόπο τους.
  Τα κατάφεραν! μένοντας πιστοί στα ήθη, τα έθιμα και στις παραδόσεις, καρτερώντας κάθε χρόνο το μεγάλο αντάμωμα κάθε Αύγουστο, στο πανηγύρι της Παναγίας!

Η ΡΑΜΙΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Απολαύστε ένα βίντεο με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες από το χωριό μας!

Η φωτογραφιες ειναι απο την σελιδα ΡΑΜΙΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ 

            https://www.facebook.com/groups/676048329143014/

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Ο χειμώνας στο χωριό είναι πολύ δύσκολος αλλά συνάμα και πανέμορφος!

     Για να περάσεις ανώδυνα τις κρύες  νύχτες του,  θα πρέπει από νωρίς να  κάνεις  τις απαραίτητες προμήθειες . Να έχεις κόψει τα ξύλα για το τζάκι ή τη σόμπα.... 

      ....Να   έχεις αποστάξει το τσίπουρο, που θα το απολαμβάνεις , κρύο ή ζεστό, διπλά στη φωτιά! Να έχεις το κελάρι  γεμάτο  με όλα όσα απλόχερα ο τόπος σου χάρισε τους θερινούς μήνες, σύκα λιαστά, καρύδια, αλεύρι καλαμποκίσιο για κουλούρα στη στάχτη, τσάι από το βουνό,τραχανά, κ.α!

    Αν έχεις όλα αυτά τότε δεν έχεις να φοβηθείς  τίποτα, ο χειμώνας είναι υπέροχος και θα περάσεις  τέλεια!

      Το μόνο αρνητικό  είναι  πως  εδώ στην Άρτα, όταν ξεκινήσει να βρέχει, ξεχνά να σταματήσει, αυτό το ξέρουν όλοι. Οι παγωνιές είναι πολύ τακτικές  και δυσχεραίνουν λίγο τα πράγματα.

      Όπως σε  κάθε ορεινό χωριό, που σέβεται τον εαυτό του,  το χιόνι δεν του λείπει, έτσι και στη Ράμια.  Όταν οι  πρώτες νιφάδες αρχίσουν να πέφτουν, η χαρά όλων, μικρών και μεγάλων, δεν περιγράφετε και όταν πια το στρώσει για τα καλά ,όλο το χωριό μεταμορφώνεται σε ένα πινάκα ζωγραφικής! 

     Το χειμώνα είναι και η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης , τα Χριστούγεννα, ευκαιρία για κάποιους απόδημους να επισκεφτούν το χωριό εκείνες  τις μέρες και να δώσουν ένα άλλο τόνο  χαράς και ζωντάνιας στον τόπο.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Το φθινόπωρο σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού, όπου η φύση και οι άνθρωποι προετοιμάζονται για το χειμώνα.

Οι δουλείες στο χωριό είναι πολλές.
 Είναι η εποχή που οι χωρικοί πρέπει να τρυγήσουν τα σταφύλια και να παράγουν κρασί και τσίπουρο. Εδώ να επισημάνω ότι η Ράμια παράγει ένα από τα καλύτερα ποιοτικά τσίπουρα!
 Σε κάθε σπίτι να στρωθούν τα ''χειμωνιάτικα'' και να μαζευτούν τα ξύλα για το τζάκι.
 Η γη να οργωθεί για να είναι έτοιμη για την σπορά την Άνοιξη.
 Να μαζευτούν τα καρύδια και τα κάστανα.
 Οι κτηνοτρόφοι να κατεβάσουν τα ζώα τους από το βουνό.

Εκτός όμως από τις δουλειές, είναι και ο καιρός του κυνηγιού για τους λάτρεις του σπορ και ο τόπος μας έχει πολλά να δώσει. Στο βουνό οι πέρδικες και στο δάσος οι μπεκάτσες που κάνουν την εμφάνιση τους. όπως επίσης φάσες, λαγοί, αγριογούρουνα και  άλλα πολλά, για κάθε προτίμηση!
 Είναι εποχή επίσης και για εκείνους που τους αρέσουν τα μανιτάρια, οι μαντάρες όπως συνηθίζουμε να τις λέμε, που ξεπροβάλλουν με τα πρωτοβρόχια

Το φθινόπωρο ειναι μια δεύτερη Άνοιξη,που κάθε φύλλο ειναι ένα λουλούδι. ''Albert Camus''.
Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το χρυσάφι, το κίτρινο και το κόκκινο, από τα δέντρα που αλλάζουν όψη. Χρώματα υπέροχα, ρομαντικά, που προκαλούν μια μελαγχολία, εμπνέοντας κατά καιρούς, ζωγράφους, ποιητές και άλλους καλλιτέχνες!

Στο δάσος έχουν την τιμητική τους τα κυκλάμινα, ντρίμιρα τα ονομάζουν στο χωριό. ανθίζουν το Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και ίσως είναι η μοναδική νότα αισιοδοξίας και αναγέννησης, μαζί με  αυτά τα μανιτάρια που ξεπηδούν μέσα από το σάπιο κορμό.

Μέχρι και ο ήλιος κινείται στο ίδιο ύφος το φθινόπωρο, χαρίζοντας αυτά τα υπέροχα χρώματα, μοβ, κίτρινο, πορτοκάλι, στα Τζουμέρκα και στο Ξεροβούνι το ηλιοβασίλεμα.

Ίσως η ποιο όμορφη εποχή στο χωριό, ειναι το φθινόπωρο...

Ο Νερόμυλος του Χωριού

  Ο μύλος ο βακούφικος, ίσως το μοναδικό εναπομείναν μνημείο παράδοσης και λαογραφίας της Ράμιας.
 Κόντρα στην αδιαφορία και την παντελή έλλειψη σεβασμού των αρμόδιων για ότι μας συνδέει με τις πατρογονικές ρίζες μας.
 Γλίτωσε από την κατεδάφιση ή κάποια βίαιη, εκσυγχρονιστική μετατροπή, γιατί δεν βρέθηκε σε περίοπτη θέση.
Κινδυνεύει όμως άμεσα από τη φθορά του χρόνου και τα στοιχεία της φύσης!

   Στα 300 μέτρα μόνο από τις ''βρύσες'' βρίσκεται ο μύλος, όμως είναι πάρα πολλοί εκείνοι που αγνοούν εντελώς την ύπαρξη του και ακόμα περισσότεροι αυτοί που δεν τον έχουν επισκεφτεί ούτε μια φορά.
Σφίγγεται η καρδιά σαν φτάσεις, αντικρίζοντας το χορταριασμένο, μισοκατεστραμένο αυλάκι του νερού, τη σκουριασμένη κάναλη, τους τοίχους σα σκέλεθρα. Μα το σφίξιμο ανεβαίνει πιο ψηλά και σε πνίγει σαν περάσεις το κατώφλι!

    Εδώ, κατά τη λαϊκή παράδοση το  βράδυ, στα νερά, χόρευαν νεράιδες, καλότυχες, ξωτικά και άλλα πλάσματα αέρινα και απόκοσμα. Όμορφα και γλυκά μπορεί να ήταν όμως σκληρά και μοχθηρά μπορούσαν να γίνουν!
Όποιος περνούσε βράδυ από τέτοια μέρη, με ξόρκια  και μαγγανείες προσπαθούσε να μην τον βρει το κακό και του πάρουν τη μιλιά οι καλότυχες κλείνοντας του το δρόμο!
Τώρα αν πάνε τα μεσάνυχτα στο μύλο οι νεράιδες ποιον θα βρουν και ποιος θα τις δει;

    Κάποτε αυτός ο χώρος έσφυζε από Ζωή, φωνές ανθρώπων αντηχούσαν σ'αυτούς τους τοίχους, που ερχόταν εδώ με τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια τους φορτωμένα να αλέσουν.
Τώρα ερημιά παντού, μόνο κάποιος ποντικός μπορεί να διαταράξει τη σιωπή, περιμένοντας μάταια τα σακιά με το αλεύρι να επιστρέψουν ξανά για να τα τρυπήσει!

    Μύλοι  στο χωριό υπήρξαν και άλλοι, λιγότερο τυχεροί, έπαψαν να υπάρχουν προ αειμνήστων χρόνων. αναφορικά θα πω κάποιους, όπως, ο μύλος στις Ρομπόλες, ο μύλος ο Στεργέικος στη γκούρα στον Ασπρομάτη, ο μύλος του Λαμπράκη με την τραγική ιστορία του θανάτου αυτού και της γυναίκας του όταν έσπασε ο βρός.

ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ

''Παρακαλώ σε, σταυραητέ, για χαμηλώσου ολίγο,
και δώσ’ μου τες φτερούγες σου, και πάρε με μαζί σου,
πάρε με απάνου στα βουνά, τι θα με φάη ο κάμπος!''

Απόσπασμα από το ποίημα ''Στο Σταυραητό'' του Τζουμερκιώτη ποιητή Κώστα Κρυστάλλη.

Τα Τζουμέρκα (Αθαμανικά όρη) είναι από τα μεγαλύτερα βουνά της χωράς μας με υψόμετρο 2429 μετρά! Είναι τμήμα της Πίνδου και η μεγαλύτερη οροσειρά της δυτικής Ελλάδας. Ο πληθυντικός (τα) πιθανόν οφείλεται στις πολλές πανύψηλες κορυφές, πάνω από τα 2000 μετρά!

Αθαμανικά όρη, όπως λέγονται αλλιώς πήραν το όνομα τους από το φύλο των Αθαμάνων που εγκαταστάθηκε στην περιοχή από την εποχή του χαλκού περίπου το 2000 π.Χ.

Αξίζει να σημειωθεί πως αναφέρονται και ως Κιμμέρια όρη από το Μάξιμο το Γεωγράφο.

Όλα τα χωριά που βρίσκονται τον ''ίσκιο'' του βουνού, ονομάζονται τζουμερκοχώρια, φωλιασμένα πάνω σε γκρεμούς σε ένα τοπίο μαγικό, με φαράγγια, χαράδρες, ποτάμια, καταρράκτες, με δάση από δρυς και έλατα. 

Εδώ συναντάς μια πλούσια πανίδα από διάφορα άγρια ζώα μικρά και μεγάλα, όπως, λαγούς, αλεπούδες, ζαρκάδια, ελάφια, αγριογούρουνα, λύκους, αετούς, ακόμα και αρκούδες!

Τους καλοκαιρινούς μήνες καταφτάνουν και οι κτηνοτρόφοι με τα ζώα τους και οι πλαγιές του βουνού γεμίζουν με πρόβατα, γίδια, αγελάδες και φυσικά τους πιστούς φίλους και φύλακες των κοπαδιών, τα τσομπανόσκυλα.

Θα πρέπει να αισθάνεσαι τυχερός αν έστω και μια φορά στην ζωή σου έχεις ανέβει στα Τζουμέρκα και έχεις απολαύσει τη θέα από ψηλά που φτάνει από τα Γιάννενα ως το Ιόνιο πέλαγος, την  Κεφαλλονιά, τη Λευκάδα την Πρέβεζα, την Άρτα, τον Αμβρακικό κόλπο και το Αγρίνιο!

ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΗΤΡΟ ΤΣΙΤΣΙΚΑ (ΚΤΣΟΥ)

Τα καφενεία ήταν ο χώρος εκείνος όπου μαζευόταν οι άντρες του χωριού, μερικές φορές το μεσημέρι μετά τη δουλειά, αλλά κυρίως το βράδυ. Εκεί συζητούσαν διάφορα θέματα, για τα νέα της ημέρας, ευχάριστα ή δυσάρεστα, για δουλειές, για πολιτικά, για να ανταλλάξουν απόψεις.

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΗΤΣΙΟ ΣΤΑΘΗ

   Στο καφενείο η εικόνα σχεδόν πάντα η ίδια. Πυκνός καπνός, δυνατές φωνές και γέλια, άλλοι θα συζητούσαν έντονα, άλλοι θα έπαιζαν χαρτιά, άλλοι απλά θα παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Οι κουβέντα  θα εξελισσόταν σε χωρατό, σε καλαμπούρι όπως συνήθιζαν να το λένε, σπάνια κατέληγε σε παρεξήγηση ή καβγά και η αιτία τις περισσότερες φορές ήταν τα πολιτικά και τα παραπάνω τσίπουρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα την δεκαετία του '80 που τα καφενεία είχαν χωριστεί σε μπλε και πράσινα.

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΤΣΟΥΔΑ

   Τα παλιότερα χρόνια, καφενεία υπήρχαν σχεδόν σε κάθε συνοικισμό του χωριού και είχαν την μορφή παντοπωλείου, εκεί θα έβρισκες ότι χρειαζόταν ένα σπίτι, από τρόφιμα μέχρι καρφιά και διάφορα εργαλεία. Διέθεταν συνήθως και τηλέφωνο, πράγμα σπάνιο για την εποχή εκείνη, εκεί μαζευόταν οι χωριανοί για να μιλήσουν και να ακούσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που βρισκόταν μακριά.

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑ

 

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΑΣΚΑ

 Συνοψίζοντας, ανέκαθεν στα καφενεία, χτυπούσε η καρδιά του χωριού, καθρέφτης  της κουλτούρας και της φιλοξενίας τον ανθρώπων του τόπου μας. Όταν κάποιος που δεν τον γνώριζε κανείς έμπαινε στο καφενείο άκουγες την ίδια, γνώριμη φράση.. <<Καφετζή!! Κέρνα και τον ξένο ότι πίνει!>>