 |
| ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΗΤΡΟ ΤΣΙΤΣΙΚΑ (ΚΤΣΟΥ) |
Τα καφενεία ήταν ο χώρος εκείνος όπου μαζευόταν οι άντρες του χωριού, μερικές φορές το μεσημέρι μετά τη δουλειά, αλλά κυρίως το βράδυ. Εκεί συζητούσαν διάφορα θέματα, για τα νέα της ημέρας, ευχάριστα ή δυσάρεστα, για δουλειές, για πολιτικά, για να ανταλλάξουν απόψεις.
 |
| ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΗΤΣΙΟ ΣΤΑΘΗ |
Στο καφενείο η εικόνα σχεδόν πάντα η ίδια. Πυκνός καπνός, δυνατές φωνές και γέλια, άλλοι θα συζητούσαν έντονα, άλλοι θα έπαιζαν χαρτιά, άλλοι απλά θα παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Οι κουβέντα θα εξελισσόταν σε χωρατό, σε καλαμπούρι όπως συνήθιζαν να το λένε, σπάνια κατέληγε σε παρεξήγηση ή καβγά και η αιτία τις περισσότερες φορές ήταν τα πολιτικά και τα παραπάνω τσίπουρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα την δεκαετία του '80 που τα καφενεία είχαν χωριστεί σε μπλε και πράσινα.
 |
| ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΤΣΟΥΔΑ |
Τα παλιότερα χρόνια, καφενεία υπήρχαν σχεδόν σε κάθε συνοικισμό του χωριού και είχαν την μορφή παντοπωλείου, εκεί θα έβρισκες ότι χρειαζόταν ένα σπίτι, από τρόφιμα μέχρι καρφιά και διάφορα εργαλεία. Διέθεταν συνήθως και τηλέφωνο, πράγμα σπάνιο για την εποχή εκείνη, εκεί μαζευόταν οι χωριανοί για να μιλήσουν και να ακούσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που βρισκόταν μακριά.
 |
| ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑ |
 |
| ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΑΣΚΑ |
Συνοψίζοντας, ανέκαθεν στα καφενεία, χτυπούσε η καρδιά του χωριού, καθρέφτης της κουλτούρας και της φιλοξενίας τον ανθρώπων του τόπου μας. Όταν κάποιος που δεν τον γνώριζε κανείς έμπαινε στο καφενείο άκουγες την ίδια, γνώριμη φράση.. <<Καφετζή!! Κέρνα και τον ξένο ότι πίνει!>>
